Je bewust zijn van gedragingen die je hebt, is vaak de helft van de weg om het te veranderen.
Zo ben ik me, een paar jaar terug, ervan bewust geworden, dat ik best veel oordeel en dit dus ook (dit leven) mijn les is. Om in de eerste plaats me hier bewust van te zijn en het vervolgens minder te doen.
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan.
Vooral omdat het vaak bij mij in golfjes komt. Wanneer ik minder goed in mijn vel zit ben ik negatiever en eerder geneigd om een oordeel te hebben. Mede doordat je dan het naar jezelf kijken vermijdt, dus eerder geneigd bent om naar de buitenwereld, naar anderen te kijken.
Vooral in het begin van de Covid-19 pandemie en de eerste Lock-down, had ik hier veel last van. Oordeel over anderen en hoe ze met de regels omgingen. Vooral omdat dat gevolgen had voor mijn yogaschooltje, vond ik.
Totdat ik me besefte dat iedereen het voor het eerst doet, zelfs de experts, en dat ik absoluut niet de kennis had om mijn oordeel te vellen. Ook bemerkte ik dat ik er zelf minder gelukkig van werd om mijn te ergeren aan anderen. Daarnaast is het heel vermoeiend. Boosheid, ergernis en bijvoorbeeld jaloezie, zijn ernstige vormen van je geest en lichaam vergiftigen. En van de gevolgen heb je meestal zelf de meeste last.
Dus begon ik, elke keer als ik me bewust was van een oordeel, twee keer in mijn handen te klappen. Dit truckje had ik geleerd op een van mijn yogaopleidingen en is er natuurlijk, om je bewust te maken van je oordeel. Ook probeerde ik mijn boosheid en ergernissen om te zetten, door elke ochtend te bedenken waar ik allemaal dankbaar voor ben. Dankbaarheid is namelijk het tegengif voor boosheid, ergernis en jaloezie.
Ik bemerkte al snel dat ik minder oordeel begon te hebben, doordat ik minder pijnlijke handen had (van het vele klappen) aan het eind van de dag ;) En ook dat ik daardoor meer naar mijzelf keek, meer tijd had voor zelfreflectie en meditatie, omdat ik minder naar anderen keek of met de buitenwereld bezig was.
Dit heeft me in ieder geval een lichter en zorgelozer gevoel gegeven. Ik ben er nog niet en vind dat ik, naar mijn gevoel, nog steeds te veel oordeel (en ja, dat is natuurlijk ook een oordeel, klap, klap :)
Maar het is heel fijn om enkel de verantwoordelijkheid te voelen voor je eigen gedrag en reactie en te kunnen denken: Ik volg wat ik denk dat goed is en wat een ander doet, moet diegene zelf weten. That’s none of my concern…